สังยุต (๘๐๕)

สังยุต น.
แปลว่า ประมวลหนึ่ง หรือหมวดหนึ่ง, อันที่ เป็น“การกล่าวส่วนแห่งกระบวนทัศน์ นั้น หรือข้อคิดข้อเขียน” ที่เป็นมาซึ่งกระบวนทัศน์ อันที่เป็นมติ หรือธรรมคติ ด้วยกันกับพระอนุศาสน์, เช่น การกล่าวแก่ วรบท หรือว่า แสดงธรรมีกถา ยิ่งด้วย หรือเกี่ยวแก่ มัคคสังยุต หรือกล่าว หรือว่าเขียน ด้วยชื่อบท แล้วแสดงข้อเขียน นั้น ด้วยทางแห่งการพิจารณา เช่น ด้วยบท โพชฌงคสังยุต เป็นต้น อาจกล่าว ถึง มารสังยุต, เทวดาสังยุต ด้วย เป็นต้น (อ้าง1)

การใช้งาน 
ดังนี้ว่า นี้ ควรจะแปลว่า การบอก หรือการเขียน ความอันตอบแก่บท ทางคดี ทางธรรมคติ เป็นหลัก ๆ หรือ ส่วนประกอบของคำ คุณเครื่อง ในเรื่องต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องใกล้กันเข้ามา ซึ่งรวมเป็นนิติจารีต ในธรรม หรือตามธรรมในฝ่าย นั้น ๆ เปรียบว่าสังยุตธรรม เป็นซึ่งโขลนทวาร บานแผนก แล้วประกอบเป็นเรื่องหนึ่ง จึงว่าคำว่า “สังยุต” ชื่อฉะนั้น, ตามความ แค่แปลว่า ประกอบแล้ว หรือผูกแล้ว, จะแปลให้ทั่ว ๆ ไปหน่อย จะบอกว่า ประกอบแล้ว ผูกแล้ว อยู่ซึ่งข้อคิด หรือทางสำนวนโวหาร แค่นั้น ก็จะไม่ใช่ที่ ถ้าท่านจะกล่าวแต่คัมภีร์ ท่านจะกล่าวถึง คัมภีร์นิกายหนึ่ง ในพระสุตตันตปิฎก ในนี้ก็จงกล่าวไว้, แต่ต้องว่าด้วยแต่เรื่อง จุดหนึ่ง เรื่องหนึ่ง ความมุ่งหมายหนึ่ง สารูป จะว่าจุดสังยุต ตามภาษาอังกฤษ กระนั้น ที่จะว่า Conjugate Point ออกหลายภาค วรบทของจำนวนเรื่อง ไม่กำหนด ในตัวอย่างจะเขียนคำใดไม่ชั่ว ถึงเกณฑ์ว่าเข้ากับวรบท ทางภาษา ภาคตัวการกระทำนั้น ๆ หรือจุดธรรม นั้น ๆ ตัวเขาอาจจะว่า เราว่า “สยามสังยุต” เพราะให้ว่ากล่าวได้ เป็นไปแต่ส่วนประกอบ อันมีมา ด้วยเป็นแต่จารีตที่เป็นรากเหง้า เนิ่นนานนับเพรงกาล นักแล้ว (อ้าง2)

ความที่มา 
ฉะนั้น จะว่า อะไรควร เมื่อพอควร ตนจะระลึกว่า นี้ สยามสังยุต ก็ได้ เพราะที่แท้ สยามนิกายเอง เป็นที่เจริญศาสนาออกไป ก็มี อย่าถือนัก ใครพูดตามความจริง  ความจริงนั้นจะไม่เสียเลย ครั้งจะแปลว่า รูปจุด หรือแต้มทางเครื่องหมาย ก็ได้ แต่ว่าผนวกเข้าเป็นกับอาการ หรือสำนวน อันวิเศษอาจจะเรียกว่า “จุดสังยุต” ก็เพราะ จะให้ไพเราะ ทางอักขระ จะถึงค่าที่ได้เรียก ควรเรียกได้ ได้ลงกำหนดมาก ๆ และศึกษา อันที่ควรได้เรียนมา พิจารณามา ตามบทกำหนด (อ้าง3)