ทราก (๗๕๘)

ทราก น. ทราก หมายถึง ซาก ชิ้นส่วน เศษวัสดุสิ่งของ เศษชิ้นส่วนพืช ร่าง หรือชิ้นส่วน ของคน หรือสัตว์ที่ตายแล้ว ว่า “เศษทราก” ว่า ขยะ, คำว่า ทราก คือ “ซาก” บรรดาชิ้นส่วน อวัยวะ สิ่งที่เน่า ที่ทิ้ง ก็อ่านเหมือนกัน แต่ทราก ใช้เป็นคำเก่า ในบทจำพวกกลอน หนังสือพงศาวดาร และอรรถกถาพระไตรปิฎก จึงใช้คำว่า “ทราก”

ตัวอย่างการใช้งาน : ตัวอย่าง ด้วยชุมนุมพระบรมราชาธิบาย, กีษกินธากัณฑ์ รามเกียรติ์ เป็นต้น ความว่า “คำที่เรียกทรากผีว่าศพนั้นถูกต้องแล้ว ให้ใช้เขียนหนังสือและกราบทูลว่า ศพ ...”, และว่า “พญาพาลีก็ออกไปสู้กับทุนทุพี หักคอทุนทุพีได้แล้ว จึ่งยกทรากศพขึ้นขว้างไป ...” ความต่อพระไตรปิฎก ต่อไป ดังนี้ “... เสด็จไปสู่ที่ทิ้งขยะ เหม็นด้วยทรากศพช้างวัวม้ามนุษย์และสุนัข เป็นต้น ประทับนั่งในที่นั้น ...”

ที่มา : ที่อ้างอิงนั้น อยู่ในความหมาย ควรไม่ต้องแล้ว อธิบายอยู่ ถ้าราษฎรเรา ประเทศไทยเรา คนทั่ว รังแต่จะไม่เขียนตามความเก่า ๆ แก่จะอ้างไว้เท่าไหร่ อย่างไรซะ คำนั้นก็คงจะเลือน หาที่จะให้จดจำไม่พบ ดีแต่ สำนักราชบัณฑิต รับแจ้ง เป็นเครื่องมือที่ดี พวกเรา ก็เห็นทางจะรักษาไว้ได้บ้าง ก็จึงจำต้องร้อยคำ นำมาเรียงไว้ บอกให้รู้ความยิ่ง ๆ นับความตั้งแต่นี้ ต่อไป