กาละ (๓๒๕)

กาละ น. เวลากิริยาอันเป็นไปอยู่ อันได้แก่ความตาย คือ มรณะ, ทำกาละ คือ ถึงตาย, ทำกาละแล้ว แปลว่า ได้ถึงความตายแล้ว

ตัวอย่างการใช้งาน : “ท่านเป็นผู้มีฌานไม่เสื่อม เมื่อทำกาละแล้วจึงบังเกิดในพรหมโลก”

แหล่งอ้างอิง : ดูในเรื่องคติภพ ทั้งอุบัติ และจุติ ที่มาในพระไตรปิฎก ว่าด้วยการทำกาละของสัตว์ จะพบเห็นว่ามีใช้อยู่ทั่วไป