กาสี (๖๕๘)

กาสี น. หมายถึง ชื่อเรียกแคว้น ชื่อเมืองตามเขตแดน ตามชื่อว่า ดินแดนนั้น มีเมืองหลวงชื่อพาราณสี, ดินแดนชื่อกาสี เป็น ชื่อแคว้น ชื่อชนบท คือชื่อของประเทศหนึ่ง ในอินเดีย ตามที่เป็นชื่อของอาณาจักร แล้วมีเมืองต่าง ๆ ในสมัยโบราณ, เช่นว่า การจะเรียกชื่อแคว้น นั้น ว่ามี อวันตี มัลละ มคธ และกาสี เป็นต้น

ตัวอย่างการใช้งาน : “พวกแขกยามในกรุงเทพฯ ยังบอกว่าพวกของตนเป็นชาวกาสี อันรวมอาณาเขตกับเมืองพาราณสี” (นิทานโบราณคดี) ก็ว่า, “พรหมทัตขัตติยะนาถ เสวยราชย์สมบัติ กาสีรัฐเจริญสุข ทุกนิคมคามสถาน กาลนั้นพระโพธิสัตว์” (กวีนิพนธ์บางเรื่องของชิต บุรทัต) ก็ว่า, “ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งจำพรรษาในแคว้นกาสี” (พระไตรปิฎก) ก็ว่าโดยมาก คำว่า “กาสี” พบในพระปิฎกมากทั้งสิ้น.

ที่มา : อ้าง การใช้งาน ความก็ต้องว่าจากประโยคตัวอย่าง ฉะนั้น หรือหากว่าพบที่อื่น ข้าพเจ้าเองก็เห็นด้วย ซึ่งท่านใดที่อ่านหนังสือ ก็อาจจะอ่านพบอีกมาก ปรากฏมาในนิทานชาดก แต่ไม่พบเห็น ใน พจน. ของฉบับราชบัณฑิตฯ