เรืองยศ (๖๕๗)

เรืองยศ ว. แปลว่า ผู้ที่มีเกียรติขจร อัน เกริกไกร ไปทั่วภพทั่วแดน แล้วได้ให้ความเจริญรุ่งเรือง เกิดพรั่งพร้อมบริบูรณ์ ไปตามเกียรติ และยศศักดิ์ อันนั้น ที่มีชื่อกำจร กำจาย ทำความเจริญอยู่ ในซึ่งยศนั้น, อันชื่อกุศลพร้อมมูล เกิดขึ้น ว่า ความรุ่งเรือง ชื่อการนั้น ได้ชื่อว่า “เรืองยศ”, ถึงเป็นผู้เรืองยศ ว่า คือ ได้เป็นผู้มีชื่อเสียงเกริกก้องเกรียงไกร โด่งดัง มีกิตติศัพท์ และกิตติคุณ โดยมาก

ตัวอย่างการใช้งาน : “พระทรงจิ้มจันทน์เฉลิมเจิมวิลาศ, แล้วผูกคาดด้ายขวัญรำพรรณสอน. เสร็จดำรัสตรัสอำนวยอวยพระพร, จงถาวรเรืองยศหมดทุกคน.” (มีมาแต่ นิราศลอนดอน ว่าแล้วนี้)

ที่มา : พบทั่วไปอยู่ แลว่ายิ่งในพระไตรปิฎกแล้ว ก็ยิ่งพบมาก